stelen

Een brommer is een beeld van energie, een ijzeren ros.
De man neem ik aan steelt je voertuig.
Vergelijkbaar met de drager van het ego net als b.v. een auto.
Alles waar je niet op let verdwijnt in dromen en dan denk je aan dieven.
Niets is je eigendom het zijn louter beelden.
Zo is ook je huis niet het jouwe en kan de deur nooit echt op slot.
Het onbewuste kent elk gaatje en anders verzint het wel een toegang.
Alles waar je aan denkt wordt immers in beelden omgezet.
Dus de angst je brommer kwijt te raken is direct een realiteit.

Toch moet je het niet te licht opvatten.
De droom kan een waarschuwing inhouden.

Zelf droomde ik vaak dat mijn auto van de parkeerplaats was verdwenen.
Jaren later is de auto inderdaad gestolen, alleen was dat een nieuwer model dan waarvan ik droomde.
Statistisch loopt iedereen het risico want het aantal gestolen brommers (of auto's en fietsen) is enorm.

Je bent waarschijnlijk erg gehecht aan je brommertje. Voor jou is het een emotioneel en financieel kostbaar bezit.
Vandalen houden daar geen rekening mee. Het is de bruut die je gevoelens kwetst en het als een gering bezit met een aalmoes afkoopt.
Na zo'n diefstal voel je als aangerand.

Veel mensen zijn buitengewoon brutaal of ze denken speciale rechten te hebben (narcisme)
Of ze letten niet op (bewust) en denken dat ze daarmee vooraan kunnen gaan staan.
Je had ook kunnen zeggen: "daar hélemaal áchteraan is je plaats".
Ze keren het model om van agressor naar slachtoffer. Dat is een beproefde methode in het conflictmodel.
Zij dringt voor niet jij en dat mag je dan ook precies zo zeggen.
Angst, schuld en schaamte heten de 3 demonen.

Geld is overigens ook een energie symbool.
Je hoeft niet aardig te zijn tegen een brutaal nest dat je bovendien nog verwijten wil maken of beschuldigen.
De vraag is natuurlijk of zij zoals jij vreest iets over jou bekend zal gaan maken.
Zij hoeft immers niet te weten dat jij een taakstraf uitvoert.
Door projecties trigger je zulke situaties en voor je het weet ben je paranoïde.
Het is een feit dat je schaduwfiguren kunt aantrekken die ontmoetingen zullen altijd escaleren.
Is het niet innerlijk dan uiterlijk.

Zoals Jung terecht stelde, trap niet ondoordacht op iemands schaduw.
In Afrika was het een streng taboe dat met even strenge maatregelen werd bestraft.
Het is vergelijkbaar met de boze heks op haar kwade kanten te wijzen.
Dat zal haar woede wekken.

Ik ben het niet helemaal eens met die "verlichte" uitspraken.
Je moet zaken eenvoudig daar deponeren waar ze thuis horen en ze niet opzouten, want juist dan zul je ze op een kwalijk moment tegenover een ander uiten. Gevoelens laten zich niet dirigeren. Iemand terecht wijzen hoeft geen opzettelijke kwetsing te betekenen.
Maar iemands fouten negeren of toedekken is een kwalijke zaak.
Het kan een uiting van liefde zijn als je de ander al dan niet voorzichtig wijst op zijn fouten en gebreken. Maar dat houdt ook in een voorstel om het anders te doen. Bij heksen is dat niet aan te raden. Haha.
Daaruit kan immers de ander lering trekken. Doet hij/zij dat niet, dan is deze 100% verantwoordelijk voor zijn gedrag.
Hij/zij kan zich dan immers niet meer verschuilen achter "Ich habe es nicht gewußt".
Het hoeft niet in agressie te ontaarden maar soms is zelfs dat noodzakelijk als de ander de ogen wil sluiten voor zijn/haar daden.
Zelfs God berispt of straft mensen voor hun wandaden.

Iedereen heeft een schaduw en derhalve valt iedereen het nodige te verwijten.
Maar zoals Jung stelde "wie zijn schaduw kent heeft anderen niets meer te verwijten, hij is zichzelf tot (moreel) probleem geworden".
Dat is ook wat Boeddha stelde, "Het is een voorrecht iemand de ontmoeten waaraan men een intense hekel heeft". Dat is immers gegarandeerd een ontmoeting met de eigen schaduwkanten.

Karma is soms zo herkenbaar. Als je iets gelaten over je heen laat gaan, lijkt het wel of in een latere situatie het omgekeerde gebeurt.
De agressor heeft dan geen macht meer over je, want het kennen van de schaduw bevrijd je. Immers, je zult dan immuun worden en geduldig.

Het is zeker prijzenswaardig dat je zulke hoge morele meesters hanteert, maar uit je uitlatingen blijkt wel dat er een addertje meespeelt.
Noem het maar een Freudiaanse vergissing. Daarom komt er ook zo'n mens op je pad. Moreel mag soms streng zijn zonder de ander te (blijvend) veroordelen.
Iemand de andere wang toekeren is vaker pacifisme of lafheid, zeker niet altijd vergevingsgezindheid of altruïsme. Soms heeft iemand symbolisch een kaakslag nodig als subtieler signalen worden genegeerd. Alleen gevoelige mensen hebben een zachtere hand nodig, maar die zullen ook niet zo brutaal zijn. De ander heeft wel een morele plicht na een vergeving zijn/haar gedrag te veranderen.

Als je gekwetst bent, reageer je soms overtrokken, omdat je de vroegere situatie erbij optelt en in feite de ander niet ziet staan maar een oude vijand.

Boeddhisme kent geen zondebesef. Enkel bewust handelen. Wie juist handelt treft geen blaam, zoals ook de I Tjing bevestigt.
Maar zelfs daarin geeft de meester de leerling soms een oorvijg. Niet uit straf, maar om hem te helpen herinneren of te doen ontwaken.

Hebt uw vijanden lief, is voor de mens een meestal onmogelijke en onrealistische taak. (hangt van de ernst van het vergrijp af)
Alleen de innerlijke vijanden moet je leren integreren anders ontaarden ze.

Ik ken mensen die ik nog graag een ferme oorvijg zou willen wensen. Sommigen hebben zo'n bord voor hun kop dat fluwelen maatregelen niet tot hen door zullen dringen. Niets is zo star als psychische afweer en inertie. Die zijn letterlijk "met de helm" geboren.

Jij onderscheidt je daarin omdat je wel bewust wilt leven. Dat is een weg die je geen moeilijkheid zal besparen, maar al gaande zul je weg leren liefhebben. Je taakstraf is daarom een goede lering.

Het feit dat de draak aan de geldautomaat staat is een beeld van energie onttrekken die de woede immers overhevelt.



3 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

Mooi voorbeeld, al kan het soms jaren duren voor er een "tweede kans" ontstaat.
Past wel leuk bij een kringloopwinkel.

Meen dat het Paulo Choelho was, die poneerde dat een gemiste kans die men betreurt zich zal herhalen.
[paulocoelhoblog.com]

Nou karma en kringloop(-winkel) past toch bij elkaar?

Jij loopt met een stigma rond.