In het dorp waar ik geboren ben en mijn kinderen wonen ligt mijn schoondochter in een bed. Het is aan de rand van het plein. Ze heeft weeen en ligt onder een deken. Dit schijnt tegenwoordig normaal te zijn. Alles gaat gewoon door. Ik zie een auto rijden en mensen lopen. Mijn schoondochter is rustig en glimlacht. De geboorte zelf heb ik niet gezien. Als ik er over nadenk dan dacht ik dit kan niet. Toen zag ik mijn zus en die vertelde het is een zoon geworden. Ik ben gaan kijken en hij was helemaal gezond.
